شلوار ساپورت زنانه کشی سایز بزرگ مشکی
شلوار ساپورت زنانه کشی سایز بزرگ ، از جنس ویسکوز با کشسانی بالا برای استفاده روزانه در منزل، به عنوان شلوار راحتی در رنگ مشکی موجود است.
این شلوار ساپورت زنانه کشی دارای سایز آزاد است و می تواند برای سایز های 36 تا 58 مورد استفاده قرار بگیرد. جنس ویسکوز این لگ، می تواند برای استفاده روزمره در خانه، پیاده روی روزانه و ورزش بسیار مناسب باشد.
| c | b | a |
| 32 | 98 | 34-56 |
شلوار ساپورت زنانه کشی محبوب تمام خانم ها
شلوار ساپورت زنانه کشی در زمره پرمصرف ترین شلوارهای زنانه در سراسر دنیاست، این نوع شلوار به دلیل سهولت در استفاده، زیبایی خاص و کشسانی بالا به اندازه ای محبوب است که اگر بگوییم در کشو لباس های تمام خانم ها آن را می توان یافت، اغراق نکرده ایم.
شلوار ساپورت زنانه کشی که عموما و به شکل اختصاری ساپورت نامیده می شود، از جمله شلوارهایی است که به عنوان شلوار راحتی در خانه ، در هنگام ورزش کردن و پیاده روی نیز شلوار ساپورت زنانه کشی به شدت مورد استفاده قرار می گیرد.
شلوار ساپورت زنانه کشی یکی از دهها مدل از شلوارهاست که بیشتر برای خانم ها کاربرد دارد و به شکل فراگیری مورد استفاده قرار می گیرد. اما در مورد این که شلوار ساپورت زنانه کشی دقیقا از چه زمانی پا به عرصه بازار گذاشت و از کجا وارد زندگی روزمره مردم سراسر دنیا شد اطلاعات دقیقی در دست نیست.
تاریحچه پیدایش شلوار
در مورد تاریخچه شلوار هم مانند شلوار ساپورت زنانه کشی ، اسناد دقیقی موجود نیست. با این وجود به نظر می رسد تاریخ پیدایش این پوشش فراگیر به حدود قرن ششم و هفتم قبل از میلاد بر می گردد. آثار به جا مانده از آن دوران حکایت از این دارند که اولین بار شلوار توسط سربازان و سوارکاران ایرانی مورد استفاده قرار گرفته است.
آنها به ویژه در حین سوارکاری در زمان جنگیدن از شلوار استفاده می کردند تا احتمالا پاهای خود را در امان نگهدارند. به بیان ساده تر در آن دوران شلوار یک پوشش اجتماعی نبوده است و بیشتر به عنوان وسیله ای برای زنده ماندن در جنگ ها مورد استفاده قرار می گرفته است.
شلوار در ایران
شلوار به نوعی پوشش گفته می‌شود که برای پوشاندن پایین‌تنه به کار می‌رود. شلوار را هم مردان و هم زنان می‌پوشند. شلوار ممکن است جنس‌های مختلفی چون جین یا کتان داشته باشد.
واژهٔ شلوار در اصل شروال بوده‌است که اعراب آن را سروال گفته و جمع آن را سراویل گویند. در آذری، لری و کردی نیز شروال گفته می‌شود. در زبان مجاری آن را شلواری (Schalwary) و در لاتین آن را سارابارا (Sarabara) گویند.
در انگلیسی نیز واژهٔ Pajama از دو واژهٔ فارسی «پا» و «جامه» ساخته شده است. همچنین در پارسی پهلوی هم به آن سلوار گفته می‌شده است. در حال حاضر انواع محتلفی از شلوار وجود دارد که عبارتند از شلوار جین، شلوار اسلش، شلوار نخی، شلوار کوه نوردی، شلوار کار، شلوار مجلسی (کت و شلوار)، شلوار راحتی، شلوار راسته و شلوار لوله تفنگی اما نمونه ای از قدیمی ترین شلوار درایران در دوره مادها که در این مدل شلوارها با بند در قسمت مچ پا بسته می شدند.
تاریخچه پیدایش شلوار در خارج از ایران
قدیمی ترین شلوار شناسایی شده در خارج از ایران به قرن دهم تا سیزدهم قبل از میلاد برمی گردد که برای اولین بار در چین غربی و در منطقه ی سین کیانگ شناسایی شده که از جنس پشم بوده و دارای فرمی راسته و با فاقی گشاد بوده که در این منطقه هم به تقلید از ایرانیان نیز احتمالا برای سوارکاری از آن استفاده می شده است.
قدمت این شلوار به سه هزار سال پیش میرسد که در گورستانی واقع در غرب چین پیدا شده است. در این منطقه به دلیل داشتن آب و هوایی خشک، اجساد و پوشاکی هنوز نیمه سالم موجود هستند. این شلوار هم اکنون در یکی از موزه های چین است.
شلوار در اروپا
در قاره اروپا نیز در قرون وسطی اکثر مردان از شلوار استفاده می کردند. در آن زمان، مردان ایتالیایی از نوعی جوراب شلواری استفاده می کردند که در بالا با کمربند و از زانو به پایین، با بند جوراب به صورت ضربدری بسته می شد. شلوار مردان ایتالیایی در قدیم که نوعی جوراب شلواری بوده است.
در ابتدا در غرب این پوشش را مخصوص بربرها یا وحشی ها می دانستند و آنها را مورد تمسخر قرار می دادند و در یونان به آنها لقب ” Thulakos” به معنی کیسه یا گونی داده بودند.
در منطقه اروپای شمالی هم مردان برای حفاظت و مقابله با سرما از نوعی شلوار تنگ که به قواره اندام دوخته شده بود، استفاده کردند.
در قرن هفدهم شلوارهای راسته که در پایین آن یک دسته روبان برای بستن در قوزک پا استفاده می شد، ترند شد. در اروپا این نوع شلوارها در واقع زیر دامنی بودند.
شلوارهایی که مردان در قرن هفدهم استفاده می کردند که شلواری راسته بود و در پایین آن یک دسته روبان برای بستن استفاده می شد.
نوع پوشش شلوار در قرن هجدهم
در قرن هجدهم مدل دیگری از شلوار روی کار آمد. مدل این شلوارها تنگ و تا بالای زانوها به وسیله دکمه یا سگک بسته می شد و کناره های آن توسط دکمه به هم وصل می شد. همراه با این شلوار جورابی از جنس ابریشم پوشیده می شد.
در قرن هجدهم میلادی از شلوارهای تنگ که از بالای زانو توسط دکمه بسته می شد، استفاده می کردند که در این مدل شلوار، شمار جیبها گاهی به بیشتر از هشت جیب میرسید.
در این زمان در اروپا، سوارکاری در بین زنان و مردان محبوبیت زیادی داشت. در همین زمان بود که استفاده از شلوار در بین زنان، رواج یافت. اما برای جلوگیری از دیده شدن شلوار، زنان روی شلوار خود دامن می پوشیدند.
در این مدل شلوار زنانه، چین های در قسمت مچ پای آنها بود و معمولا در اروپا فقط دختران جوانان و در آمریکا زنان و کودکان نیز از آن استفاده می کردند.
شلوار قرن نوزدهمی ها
در اوایل قرن نوزدهم شلوار مردان تنگ و گاهی با یک بند چرمی از زیر کفش عبور می کرد تا شلوار به صورت تخت و صاف روی پا قرار بگیرد. در این قرن، پسر ارشد ملکه ویکتوریا نقش بسیار مهمی در معرفی و پوشیدن شلوارهایی به مدل شلوارهای امروزی داشت.
ادوارد هفتم برای اولین بار شلوارهایی که در پشت و جلو، خط اتو داشتند و در قسمت کمر بوسیله دکمه بسته شده بودند را پوشید و در واقع ترند کرد. در آن زمان در رنگ بندی شلوارها از رنگهای خنثی استفاده میکردند.
پیدایش شلوار در استایل زنانه
امیلیا بلومر در سال 1851 در بریتانیا با استایل خود باعث تغییر شگرفی در عرصه مد و پوشاک زنانه شد. وی با پوشیدن شلوار گشاد شرقی با پیراهن و یا دامنی کوتاه استایل زنان آن دوره را دچار تغییر بزرگی کرد. اولین شلواری که در قرن نوزدهم توسط زنان استفاده شد.
بعد از آن بیشتر زنان از این نوع شلوار در مواقع تفریح و گردش استفاده می کردند. با تمامی این اتفاقات، تا اواخر قرن نوزدهم هنوز شلوار جز لباس های اصلی زنان به شمار نمی آمد. حتی در بعضی از جوامع پوشیدن شلوار برای زنان ممنوع بود.
پیدایش شلوار جین
در این دوره از شلوار جین فقط در مواقع کار استفاده می شد و شلوار جین جز لباس کار محسوب می شد. در اواخر قرن بیستم اتفاق بزرگی در سبک های شلوار افتاد و در واقع شلوار جز جدانشدنی پوشاک کلاسیک شد. در این دوره مدلهای زیادی از شلوار از جمله شلوارهای کوتاه و بلند، شلوارهای دم پا تنگ، شلوار دم پا گشاد زنانه و مردانه و شلوارهایی که بالا تنه گشاد دارند، ترند شدند.
شلوار ساپورت زنانه کشی یا لگینگ
ساپورت، یا شلوار ساپورت زنانه کشی نوعی لباس چسبنده است که اغلب، بدن را از کمر تا نوک انگشتان پا می‌پوشاند. این لباس‌ها از مواد گوناگونی مانند نایلون، پنبه، پشم، ابریشم یا مواد دیگر در سبک‌های مختلف مات، شفاف، ضخیم، نازک یا ترکیبی از سبک‌ها ساخته میشوند. زمانیکه این کش‌باف تنها از ابریشم ساخته می‌شد، جوراب ساق بلند محسوب می‌شد. هنگامی‌که هر تکه جداگانه جوراب برای هر پا به یک شورت بافته شدند و یک لباس یک‌پارچه ساخته شد که تمام پایین‌تنه (از نوک پا) را تا کمر می‌پوشاند، اصطلاح آمریکایی جوراب شلواری ابداع شد.
واژه «جوراب شلواری» (pantyhose) از این واقعیت ناشی می‌شود که یک شورت (panty) به یک جفت جوراب (hose) همه به هم وصل شده‌اند و مانند یک شلوار کاربرد پیدا کرده‌اند؛ بنابراین گاهی ساپورت با جوراب شلواری به جای یکدیگر استفاده میشوند.
امروزه تفاوت بین شلوار ساپورت زنانه کشی، ساپورت و جوراب شلواری در وزن نخ استفاده شده و تراکم یا سفتی بافت لباس‌ها مشخص می‌شود. ساپورت معمولاً از مواد ضخیم‌تر و مات‌تر از جوراب شلواری ساخته می‌شود، درحالی که جوراب شلواری اغلب از مواد نازک‌تر و شفاف‌تر تشکیل شده‌است. به همین دلیل ساپورت، جوراب شلواری ضخیم نیز نامیده شده‌است.
شلوار ساپورت زنانه کشی ، لگینگ ها که به همراه جوراب های شلواری و جوراب های زنانه کلفت در ایران ساپورت خوانده میشوند طی قرن ها تن پوش مردان و زنان بوده اند. اشکال اولیه این پوشش طی قرون رنسانس در اروپا و در میان مردان شایع بود و نوع اولیه آن بر تن زمینداران اسکاتلندی و سرخپوستان آمریکایی مشاهده شد.
در ایران هم سال هاست که شلوار ساپورت زنانه کشی بر تن زنان بوده – هرچند متفاوت از شیوه ای که امروزه پوشیده می شود- و کمتر ایرانی پیدا می شود که ساق پوش های کلفت را بر تن مادربزرگ هایی که آن را در زیر چادر و دامن می پوشیدند ندیده باشد.
لگ ها چگونه فراگیر شدند
در دهه ۸۰ میلادی و در بحبوحه شیوع ورزش های ایروبیک، لگینگ ها لباس های ورزشی باشگاه های بدنسازی بودند که راهشان را به خیابان ها نیز گشوده و در غرب تبدیل به لباس کوچه و خیابان شدند. در آن سال ها فروش لگینگ در اروپا و آمریکا بسیار رونق یافت و به نقطه اوج خود رسید تا آنجا که در برخی بخش های آمریکا از فروش جین نیز پیشی گرفت.
تقریبا پنج سال پیش این مُد دهه ۸۰، به واسطه گنجانده شدن در کلکسیون لباس و نمایش مُد طراحان بزرگی همانند “استیلا مک کارتنی” و “تریتون” دوباره زنده و با نشستن بر تن مشاهیر و مدل ها نماد خوش لباسی شد. تولیدی های بزرگ لباس نیز با کپی برداری از طراحی های مارک های بزرگ، حجم عظیمی از انواع و اقسام لگینگ ها را تولید و روانه بازار کردند.
شلوار ساپورت زنانه کشی و ساپورت ها موارد استفاده متعددی دارند و می توان آن ها را با شلوار ساپورت زنانه کشی ، شلوارک، دامن، پیراهن، و حتی تی- شرت های بزرگ برای مناسبت های مختلف استفاده کرد، به علاوه از شلوار ارزان تر نیز هستند. در آخر، مهم ترین جذابیت آنها راحتی آن هاست. به جرأت می توان لگینگ را بعد از پیژامه راحت ترین جایگزین برای شلوار دانست.
پارچه ویسکوز چیست
شلوار ساپورت زنانه کشی از الیاف ویسکوز تهیه شده است که نوعی الیافی طبیعی مانند پنبه و لینن است و ماهیت گیاهی یا سلولزی دارد . اما از جایی که تولید آن به صورت مصنوعی ساخته می شود، به آن الیاف ساخت بشر گفته می شود. پارچه ویسکوز که از الیاف ویسکوز تهیه می شود، اولین بار در سال ۱۸۸۳ و با عنوان ابریشم مصنوعی ارزان تولید شد. این پارچه از درختان تولید می شود، اما به اندازه دیگر مدل ها قابل بازیافت کامل نیست زیرا در فرآیند تولید آن از مواد شیمیایی بسیار غلیظ استفاده می شود. پارچه ویسکوز از نظر هزینه تولید بسیار مقرون به صرفه است و به همین دلیل هم با وجود کیفیت بالااز قیمت مقرون به صرفه تری برخوردار است.
پارچه ویسکوز، پارچه ای نیمه مصنوعی است که با نام ریون نیز شناخته می شود و از ترکیب سلولز چوبی و مواد مصنوعی به دست می آید. برای تولید این پارچه معمولا از درختان کاج، صنوبر، راش، بامبو و… استفاده می شود.به عبارتی در فرآیند تولید پارچه شلوار ساپورت زنانه کشی که ما می پوشیم، علاوه بر درختان کاج، صنوبر، از مایعی عسل مانند و چسبناک تحت عنوان ویسکوز استفاده می شود که ابریشم مصنوعی از سلولز چوبی است و دیواره اصلی آن را سلولز گیاهی تشکیل می دهد.
این ماده آلی قبل از تبدیل به پارچه فرایند طولانی را به منظور تبدیل فیبر به الیاف طبیعی طی می کند و به همین دلیل دقیقا نمی توان گفت پارچه ویسکوز پارچه ای مصنوعی است یا طبیعی! پارچه ویسکوز که شلوار ساپورت زنانه کشی با آن تولید شده است با نام ریون نیز شناخته می شود، پارچه ای نیمه مصنوعی است که از الیاف ویسکوز تهیه شده و از ترکیب سلولز چوبی و مواد مصنوعی بدست می آید.این پارچه بسیار خنک و ضد حساسیت است، جذب رطوبت و تعریق آن بسیار بالاست، تغییر رنگ ندارد و در برابر کشش مقاوم است؛ اما به منظور جلوگیری از تغییر شکل و آبرفت بهتر است با دست شسته شود. از انواع پارچه ویسکوز می توان به پارچه مودال، ریون و لیوسل اشاره کرد.
پارچه ویسکوز استفاده شده در شلوار ساپورت زنانه کشی دارای مزایایی از جمله تنفس بالا، خنکی، ضد حساسیت، جذب بالای رطوبت و تعریق، عدم تغییر رنگ در برابر شست و شوی زیاد، مقاومت بالای پارچه در برابر کشش است و معایب آن شامل تغییر شکل لباس در شست و شو با ماشین لباسشویی، آب رفت پارچه با هر بار شست و شو، کاهش کیفیت پارچه در برابر آفتاب و… می شود. پارچه ویسکوز نه تنها در شلوار ساپورت زنانه کشی ، بلکه در تولید ملحفه، رومیزی، لباس زنانه و مردانه، زیرپوش و لباس ورزشی و همینطور تولید موکت، پارچه پانسمان و کالای بهداشتی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع پارچه ویسکوز
پارچه ویسکوز که شلوار ساپورت زنانه کشی از آن تولید شده است در حال حاضر در انواع مختلفی تولید و عرضه می شود که عبارتند از:
۱. مودال
مودال یکی از اولین انواع پارچه ویسکوز است که به تنهایی و یا در ترکیب با الیافی مثل پنبه یا اسپندکس استفاده می شود.
۲. مودال با رطوبت بالا
این پارچه اصلاح شده نوع قبل است و استحکام بیشتری در حالت خیس و مرطوب دارد.
۳. ریون
ریون ها نسخه سوم اصلاح شده مودال ها هستند و استحکام بسیار زیادی نسبت به نسخه های قبلی دارند و در صنایع لاستیک سازی استفاده می شوند.
۴. لیوسل
لیوسل نوع دیگری از الیاف ریون است که خواصی مشابه ریون ویسکوز، پنبه و کتان دارد. این پارچه در برابر چین و چروک مقاوم است و قابلیت رنگ پذیری خوبی دارد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.